جمعه , ۷ ام اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ ساعت ۳:۵۶ بعد از ظهر به وقت تهران

نویسنده «پس از باران» در گذشت

«ویلیام ترِوِر» نویسنده بزرگ ایرلندی و خالق اثار بزرگی چون «پس از باران» و «مجردان تپه» در سن ۸۸ سالگی به دلیل کهولت سن دار فانی را وداع  گفت.

«ویلیام ترِوِر» که از او به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان داستان کوتاه در یک قرن اخیر یاد می‌شود در سن ۸۸ سالگی درگذشت.

«ویلیام ترور» رمان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس، و نویسنده ایرلندی بود که از او به عنوان یکی از قله‌های داستان کوتاه انگلیسی معاصر یاد می‌شد. وی سه بار برندهٔ جایزه ادبی کاستا بوک شد و پنج نوبت به عنوان نامزد جایزه ادبی من بوکر معرفی شد. نام ترور به عنوان یکی از بخت‌های جایزه نوبل ادبیات نیز مطرح بود، اگر چه هیچ‌گاه برنده این جایزه نشد.
 ویلیام ترور
«ویلیام ترور» کاکس در ۲۴ مه ۱۹۲۸ در منطقه‌ای واقع در شهرستان کورک در جنوب ایرلند به نام میچلستون و در خانواده‌ای میانه حال و پروتستان متولد شد. پدر شغلی در بانک داشت و دائم از شهری به شهر دیگر نقل مکان می‌کرد و به این واسطه دوران کودکی ویلیام در شهرها و مناطق گوناگونی سپری شد. وی پس از اتمام تحصیل در کالج‌های سنت‌کلمبا و ترینیتی به مشاغلی چون مجسمه‌سازی و معلمی روی آورد. در سال ۱۹۵۲ با جین ریان ازدواج کرد و در سال ۱۹۵۸ اولین رمانش به نام معیار رفتار به چاپ رسید، کتابی که با اقبال چندانی از سوی خوانندگان و منتقدان روبرو نشد. دو سال بعد با آن که در مجسمه‌سازی به مهارت و شهرت رسیده بود و آثارش در نمایشگاه‌های هنری عرضه می‌شد، مجسمه‌سازی را به طور کامل کنار نهاد.

این نویسنده ایرلندی در طول دوران فعالیت خود بیش از ۱۵ رمان بلند وتعداد زیادی داستان کوتاه نوشت. سه بار جایزه ادبی «کاستا» را از آن خود کرد و چهار بار نیز در جایزه ادبی «من بوکر» نامزد دریافت جایزه شد که آخرین‌بار آن به سال ۲۰۰۲ بازمی‌گردد.

او را به سبب سبک نوشتاری‌اش در داستان کوتاه با نویسندگان مطرحی چون «چخوف»، «گی دو موپاسان» و «جیمز جویس» مقایسه می‌کردند. «گراهام گرین» در نقدی که در سال ۱۹۷۵ بر کتاب مجموعه داستان‌های کوتاه «ویلیام ترور» نوشت آن را یکی از برترین و شاید برترین مجموعه داستان کوتاه پس از «دوبلینی‌ها» اثر «جیمز جویس» معرفی کرد.

«جان بنویل» نویسنده ایرلندی برنده بوکر در واکنش به درگذشت «ویلیام ترور» گفت: با وجود این‌که «ترور» را کم می‌شناختم اما او را دوست داشتم. سکوت و کم‌حرفی ذاتی او همراه با حس پوچی‌اش موجب شد به موفقیت بین‌المللی که شایسته آن بود نرسد. او یکی از بزرگترین نویسندگان داستان کوتاه و چیزی در حد «آنتوان چخوف» بود و داستان‌هایش آن‌قدر خوب بودند که رمان‌هایش زیر سایه آن‌ها به خوبی دیده نشد و این مایه تاسف است.

«جویس کرول اوتس» نویسنده مطرح آمریکایی نیز در صفحه توئیتر خود به این موضوع واکنش نشان داد و «ویلیام ترور» را یکی از بزرگترین نویسندگان داستان کوتاه معرفی کرد.

«داستان‌های ویلیام ترور» (۱۹۸۳)، «پس از باران» (۱۹۹۶)، «اخباری از ایرلند و داستان‌های دیگر» (۱۹۸۶) و «مجردان تپه» (۲۰۰۰) از جمله مهمترین مجموعه داستان‌های کوتاه «ویلیام ترور» محسوب می‌شود.

چیره‌دستی و مهارت ویلیام ترور در فرم و تکنیک داستان، سبب شد که با نویسندگانی چون چخوف، دوموپاسان و جیمز جویس مقایسه شود. گراهام گرین در نقدی که در سال ۱۹۷۵ بر مجموعه داستان کوتاه فرشتگان در ریتز نوشت، تأکید کرد که اگر این کتاب را بهترین مجموعه داستان بعد از دوبلینی‌های جیمز جویس ندانیم، بی‌شک یکی از بهترین‌هاست.داستان‌ها و رمان‌ها ترور، روایت طنازانه و در عین حال تلخی از تنازعات کوچک زندگی مردمان عادی است.

امتیاز دهید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *