آیا اسلام “نوروز” را تایید می کند؟

مجله انلاین دوستان : جشن نوروز، یک جشن باستانی و قدیمی است که تاریخچه قدیمی و کهنی در تقویم کشور ما دارد.

از آنجایی که کشور ایران یعنی کشور فرهنگی ایران در گذشته بسیار وسعت داشت و شامل کشورهای دیگری نیز می‌شد، این سنت و جشن امروزه نیز در سایر کشورهای همسایه دایر است.

در حال حاضر،کشورهای مختلفی از جمله؛ آذربایجان، افغانستان، آسیای میانه و عراق در این جشن و سنت دیرینه با کشور ما، نقطه اشتراک دارند.

در این سنت و جشن، نقاط مثبت انسانی و معنوی قابل توجّه‌ای وجود دارد؛ از جمله آن خوش آمد گویی به طبیعت، بهار و زندگی است، توجّه به خدای متعال و تشکر از او به جهت نعمتهای بی‌پایانش و همچنین دیدو بازدید و صله رحم خود نیز موجبات فرح و شادی را برای تک تک افراد جامعه به ارمغان می‌آورد.

از آنجایی که دین اسلام هم دین سرشت و طبیعت انسانی است و با طبیعت او هماهنگ است، از این رو هر جشن و سنتی که دارای اینگونه عناصر انسانی باشد، مورد تایید دین اسلام نیز خواهد بود؛ زیرا در تعالیم دینی، فراوان از آموزه‌هایی است همچون؛ دیدوبازدید، صله رحم، شادی، زیبایی، سلامتی، احترام به همدیگر و ارتباط به هم است که دین اسلام به آن تاکید کرده است.

از طرفی، در مورد نوروز روایت و تاییدهای نسبتا زیادی وجود دارد که می‌توان به این حدیث اشاره کرد؛ «مُعلی‌ می‌گوید:‌ روزی‌ خدمت امام‌ صادق(علیه‌السلام) مشرف شدم، امام فرمودند: آیا می‌دانی امروز چه روزی است؟ عرض کردم: یابن ‌رسول‌الله امروز را عجم بزرگ می‌دارند و برای یکدیگر هدیه می‌فرستند.
امام (علیه‌السلام) فرمود: به بیت عتیق(کعبه) سوگند می‌ خورم که نوروز از قدیم بوده، آیا می‌خواهی که تاریخ آن را برایت بگویم؟ عرض کردم؛ خیلی مشتاقم بشنوم.

حضرت فرمود: نوروز روزی است که خداوند آن روز از بندگانش در عالم ذرع پیمان گرفت که او را بپرستند و شرک نورزند و به پیامبران و اولیا آ‌ن‌ها ایمان بیاورند و آن نخستین روزی است که زمین خلق شد و حیات به وجود آمد.»[۱]

در روایتی دیگر نیز آمده است که یکی از معصومین(علیه‌السلام) در مورد نوروز فرمود: «چون نوروز فرا مى‌رسد غسل کنید، لباس پاکیزه بپوشید، خود را معطّر سازید و در آن روز، روزه بگیرید.»[۲]

دعای معروفی که در لحظه سال تحویل، سر سفره نوروز خوانده می‌شود، دعایی است که در منابع دینی و اسلامی آمده است، بطوریکه یادآور آن است که انسان در شروع و آغاز سال، هماهنگ با طبیعت باشد و بعد از پایان زمستان، طبیعت تولدی دیگر پیدا می‌کند و دلها نیز دگرگون می‌شوند و با یاد خدا و روحیه‌ای جدید و متعالی سال را باید آغاز کرد.

بنابراین؛ جشن و سنت نوروز علاوه بر دیرینه‌ای که در تاریخچه کشور ما ریشه دارد، در آموزه‌های دینی ما نیز وجود دارد و بدان اشاره شده است.

امّا اگر جنبه‌ها و عناصر مثبت و متعالی جشن نوروز را در دنیای کنونی برجسته کنیم، می‌توان این سنت دیرینه را به یک سفیر فرهنگی در جهان تبدیل کرد و بطور مسلم هم مردم دنیا به آن توجّه و تصدیق خواهند کرد.

البته از این نکته نباید غافل شد که باید از آسیبهای آن، خود را مصون کنیم؛ آسیبهایی که هیچ کدامشان ربطی به اصل نوروز ندارند، امّا همانند هر پدیده و رویدادی امکان دارد که این سنت هم با یکسری آسیبها و ناهنجاریهایی همراه شود، که لازم است توجّه داشته باشیم که این گونه ناهنجاریها وارد سنت دیرینه ما نشوند و این سنت دیرینه، پیراسته از هرگونه آسیبها و ناهنجاریهای غیرمنطقی و غیر دینی شود.

منبع:
[۱]. بحارالانوار: ج‏۵۶، ص۹۱
[۲]. وسائل الشیعه، ج۷، ص۳۴۶