مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
مریم سعادت هنرمند موفق کشورمان در سال ۱۳۳۷ در شهر تهران به دنیا امده است ، وی سابقه حضور در سریال های نظیر: «قصه های تابه تا»، «آب پریا»، «خوش رکاب»، «باغ سرهنگ»، «دردسرهای عظیم»، «قرعه» و … در کارنامه کاری خود دارد.
بانی فیلم، مریم سعادت که در قالب های گوناگونی از کمدی و درام گرفته تا کودک نقش های مختلفی را در کارهایی چون: «قصه های تابه تا»، «آب پریا»، «خوش رکاب»، «باغ سرهنگ»، «دردسرهای عظیم»، «قرعه» و … ایفا کرده، این روزها با سریال «پنچری» برزو نیک نژاد به همراه گروهی از بازیگران حوزه کمدی باز هم در قاب تلویزیون فعالیتش را از سرگرفته.
او در گفت و گویی که با بانی فیلم داشت از علاقه اش به ساخت برنامه برای کودکان، کاستی های دنیای تلویزیون و سریال «پنچری» صحبت کرد که در ادامه می خوانید:
از نقش تان در سریال«پنچری» بگویید.
-خاله متانت که من نقش او را ایفا می کنم در این سریال یک زن تنها، مستقل و اجتماعی است که به خانم ها تعلیم رانندگی می دهد و به تنهایی زندگی اش را اداره می کند. او خیلی احساس عقل کل بودن دارد، ولی اشتباهات خودش را هم دارد.
«پنچری» چه ویژگی دارد که آن را پذیرفتید؟
-من پیش از این با آقای مهام و نیک نژاد کار کرده بودم. این تیم ده هزار بار دیگر هم کار داشته باشند من حاضرم با آنها همراه شوم و با میل کشش این همکاری را دارم.
دلیل این تمایل برای همراهی با مهران مهام و برزو نیک نژاد چیست؟
-آقای نیک نژاد به عنوان کارگردان فردی است که هر بازیگری دوست دارد با او کار کند. وی بازیگر را مجبور می کند از تنبلی در بیاید و از آنها استفاده خلاق می کند، اتفاقی که من آن را دوست دارم. علاوه بر این، پویایی یک بازیگر که در جهت نقشش مدام چالشی دارد و تلاش می کند تا به جایی برسد را در هنرپیشه ایجاد می کند. مهران مهام هم با ایجاد یک بستر مناسب شرایطی را رقم می زند که عده ای آدم، با علاقه و در کمال صلح، صفا و احترام به یکدیگر کار کنند. این اتفاق خیلی خوبی است، مگر آدم از کار جز همین آرامش و کیفیت چه می خواهد.
یکی از ویژگی هایی که در کارهای شما وجود دارد، عدم تکرار و کلیشه است. این قضیه اتفاقی بوده یا برای آن تلاش کرده اید؟
-تکرار را دوست ندارم، اگر دوتا از نقش هایم مثل هم باشد آن را بازی نمی کنم. به همین جهت خیلی از پیشنهادها را رد کرده ام. مثلا بعد از کار زی زی گولو بلافاصله نقشی عین اعظم خانم از من خواسته شد ومن نپذیرفتم. از همان ابتدا با این قضیه مقابله کردم. اگر هم گاهی نقش ها شبیه هم شده اند، به دلیل این است که دارم بازی می کنم، ولی در کل سعی کردم هر کاری را عین واقعیت ببینم، طوری که مثلأ این مادر چه فرقی با دیگری دارد.
در انتخاب کارهای دیگر چه طور؟ چه ملاک هایی دارید؟
-در کل سریال طنز را به سختی قبول می کنم، چون هر طنز و کارگردان طنزی را دوست ندارم، بر سر قضیه کمدی با خیلی ها اختلاف نظر دارم. طنز موقعیت طنزی است که در عین جدی بودن آدم ها لحظات کمدی ایجاد می شود، این طنز دلخواه من است. این که گاهی عده ای را می آورند که دارند جان می کنند تا مردم را به زور و به هر قیمتی بخندانند، نمی پسندم و طنز انتخابی من نیست.
کار درام و طنز چه طور؟ کدام شان سخت تر است؟
-به نظر من کار طنز خیلی سخت تر است.بر خلاف خیلی ها که معتقدند هر بازیگری قابلیت طنز دارد اصلأ این طوری نیست، یک سری از بازیگران بی نظیر در همه دنیا، نه تنها ایران در طنز خراب می شوند، چرا که کمدی کار هر کسی نیست.
محدودیت ها و چهارچوب هایی که وجود دارد چه قدر روی این دشواری تأثیر می گذارد؟
-این مسائل منجر به سخت تر شدن شرایط برای خانم ها می شود، اما نه درحدی که آن را به شکل یک درد و معضل مطرح کنیم. خیلی چیزها دست و پا گیر است، مثلا شرایط سینما با تلویزیون تفاوت دارد و اینکه چنین موضوعی را به عنوان یک دغدغه مد نظر قرار دهیم مورد نظر من نیست.
شما دستی هم بر کارگردانی دارید، آیا به فکر ادامه این مسیر هستید؟
-بیشتر در حوزه کودک این تجربه را داشتم. بازهم اگر کار خوبی و مجموعه چیزهایی که دوست دارم باشد، قطعأ از آن استقبال می کنم، چون کارگردانی کار کودک را خیلی دوست دارم.
این روزها حال و اوضاع کارهای کودک را چه طور می بینید؟
-شرایط موجود افتضاح است. شما مگر در سال در تلویزیون و یا سینما کار خوب برای دنیای کودکان می بینید؟ اصلأ اثری وجود ندارد که بگوییم کیفیت آن خوب است یا بد! من برنامه کودک تلویزیون را زیاد دنبال می کنم، چون دغدغه ام است، اما متأسفانه هر روز نسبت به کارهای کودک در این رسانه دلگیرتر و رنجورتر از روزهای قبل می شوم.