با پارک ملی گرند کنیون در آمریکا بیشتر آشنا شوید!

گرند کنیون یکی از عجایب طبیعی جهان است. در واقع اولین پارک ملی آمریکا است که در ایالت آریزونا واقع شده است. زیبایی این پارک به واسطه پدیده های زمین شناسی است. عمق این دره به ۶.۱ کیلومتر می رسد و یکی از عمیق ترین دره های دنیا است. این دره حدود ۶ میلیون سال قبل با عبور رود کلرادو تشکیل شده است و امروزه یکی از محبوبترین جاذبه های توریستی دنیا است.

از آن‌جایی که لایه‌های متعددی از صخره‌ها در جریان این فرسایش نمایان شده‌اند، دیواره‌های این ژرف‌دره ترکیبی از رنگ‌های قهوه‌ای، زرد، قرمز و خاکستری را به زیبایی به نمایش می‌گذارند. همان‌طور که خورشید در طول روز در سرتاسر آسمان حرکت می‌کند، میزان و زاویه‌ی تابش نور به صخره‌ها تغییر کرده و در هر ساعت از شبانه‌روز منظره‌ی زیبا و بی‌بدیل و ترکیبی تماشایی از رنگ‌ها را به نمایش می‌گذارد. در این مقاله این پدیده طبیعی را به طور کامل معرفی خواهیم کرد. اگر به آمریکا مهاجرت کرده اید پیشنهاد می کنیم حتما از این مکان دیدن کنید.

تاریخچه گرند کنیون

گرند کنیون توسط رودخانه کلرادو در شش میلیون سال پیش به وجود آمده‌است. در دوران پیش از تاریخ، ساکنان بومی آمریکا این منطقه را با ساخت زیست‌گاه در دره و غارهای آن آباد کردند. گارسیا لوپر ده کاردناس از اسپانیا به‌عنوان نخستین اروپائی که دره بزرگ را دید شناخته می‌شود. او در سال ۱۵۴۰ میلادی به آنجا رسید. در سال ۱۵۴۰ میلادی، جهانگرد و کاوشگر اسپانیائی (کورونادو) یک گروه اکتشافی را به این منطقه اعزام کرد. گِرَند کَنیون تا پس از جنگ داخلی آمریکا زیاد شناخته نمی‌شد.

جان وسلی پاول، زمین‌شناس آمریکایی که واژه «گرند کنیون» را در سال ۱۸۷۰ میلادی بر سر زبان‌ها انداخت، نخستین کسی بود که توانست طول این تنگه را در سال ۱۸۶۹ میلادی طی کند. این منطقهٌ عظیم در دوران ریاست جمهوری وُودرو ویلسون، در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۱۹ میلادی به پارک ملی گِرَند کنیون تغییر نام داد.

تشکیل گرند کنیون

فلات کلرادو یعنی جایی که دره در میان آن به وجود آمده، در گذشته در سطح یک دریای کم عمق قرار داشته است. گردشگران هنوز هم در حاشیه‌ی دره می‌توانند فسیل‌های حلزون، مرجان و صدف پیدا کنند. حدود بیست میلیون سال پیش، زمین به سمت بالا حرکت کرد و دریا کنار رفت. حدود شش میلیون سال پیش، رود کلرادو جهت خود را تغییر داد و شروع به حرکت در میان این فلات کرد. به مرور زمان به شاخه‌های فرعی و جریان آب رود اضافه شد و بدین ترتیب بسیاری از دره‌های جانبی ایجاد شدند. با آب شدن یخچال‌های طبیعی، حجم آب افزایش یافت و به رود، قدرت بیشتری برای فرسایش سنگ‌ها داد. در عرض دو میلیون سال، رودخانه توانست مسیری برای خود در دل صخره‌ها بشکافد. این مسیر تنها ۱۵۰ متر بالاتر از سطح کنونی انتهای دره قرار داشت.

بازدید از گرند کنیون

یکی از دو لبه‌ی دره، یعنی لبه‌ی جنوبی، قابل دسترس‌تر است و گردشگران، بیشتر از آن استقبال می‌کنند. تعدادی اقامتگاه در لبه‌ی جنوبی گرند کنیون وجود دارد. میانگین ارتفاع لبه‌ی جنوبی در حدود ۲۱۳۳ متر بالای سطح دریا است که ممکن است برای کسانی که با ارتفاع زیاد سازگاری ندارند، نگران‌کننده باشد. لبه‌ی شمالی دره نسبت به لبه‌ی جنوبی، کمتر قابل دسترس است و امکانات کمتری برای بازدیدکنندگان دارد. ارتفاع آن نیز ۳۰۰ متر بیشتر از لبه‌ی جنوبی است.

۱– قایق سواری

اگر به سمت عمق دره کنیون بروید، می‌توانید در رودخانه واقع در انتهای دره‌ای بزرگ، به قایق‌سواری مشغول شوید. همچنین فرصت رودنوردی و رفتینگ نیز برای علاقمندان به ورزش‌های هیجان‌انگیز در برخی از مسیرهای گرند کنیون وجود دارد. انواع قایق‌ها در این رودخانه در اختیارتان قرار خواهد گرفت، همچون کایاک‌ها تا قایق‌های بزرگ‌تر با سطح ایمنی بالا و محبوب از نظر گردشگران که پیش از اقدام به حضور در رودخانه، آن‌ها را رزرو می‌نمایند.

۲– دره آنتی‌لوپِ

در اینجا می‌توانید چشم‌اندازی کویر را با ۱۹۳۲ برج شاهد باشید. برج‌هایی که طول‌شان به ۲۱ متر می‌رسد و باد به صورت پلکانی در میان تخته‌سنگ‌های آن با مناظر دیدنی‌اش، جریان پیدا می‌کند. اما مسیر پیاده روی طولانی تا رسیدن به این جاذبه گاهی خسته کننده خواهد بود.

۳– بالگرد نوردی

در آریزونا شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات بالگردسواری متعددی وجود دارد که می‌توانید از خدمات‌شان استفاده کنید. در بین گزینه‌های موجود می‌توانید به سراغ پروازهایی که به بازدید از انتهای دره تا یک محوطه دورافتاده می‌روند، بشتابید. برای درک چشم‌اندازهای تماشایی اطراف می‌توانید به راهنمایی‌های صوتی خلبان گوش دهید و در طول مسیر از بالگرد‌سواری لذت ببرید.

۴– پیاده روی

این دره با هزاران غار برای کشف ، بیش از ۱۵۰۰ نوع گیاه منحصر به فرد برای کشف و بیش از ۳۰۰ گونه پرنده ، کوهپایه های خارق العاده ای مسیر خوبی برای پیاده روی است. از یک راهنما بهترین مسیر برای پیاده روی را بپرسید و هیچگاه تنهایی به این پیاده روی نروید.

نکات تکمیلی

۱- گرند کنیون بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین دره جهان نیست بلکه بزرگ‌ترین دره، دره‌ای به نام «یارلونگ ساگپو» (YarlungTsangpo) در هیمالیا است.

۲- خود گرند کنیون روی آب و هوای بی‌نظیرش تأثیرگذار است . انواع مختلفی از «خرده آب‌وهوا» در گرند کنیون یافت می‌شود. این خرده آب‌ و هواها به طور ناگهانی باعث کاهش دما به اندازه ۵٫۵ درجه فارنهایت (حدود ۱۴٫۷ سانتیگراد) در ازای هر ۱۰۰۰ فوت (حدود ۳۰۵ متر) می‌شوند. سردترین دمای گزارش شده -۲۲ درجه فارنهایت (-۳۰ درجه سانتیگراد) در «لبه شمالی» (North Rim) در سال ۱۹۸۵ میلادی بوده است.

۳- در این دره برخی از فسیل‌ها شامل فسیل‌های دریایی مانند مرجان‌ها، اسفنج‌ها، فسیل زمینی و خاکی مانند برگ، ردپا و حتی استخوان ۱۱ هزارساله‌ی جانوران تنبل دیده میشود اما تاکنون فسیلی از دایناسورها در این منطقه دیده نشده است.

۴- مایکل واساکه (Michael of Vsauce) درویدیوی ثابت کرده است که حتی اگر تمامی ۷ میلیارد نفر جمعیت جهان را در این دره بریزیم، باز هم نخواهیم توانست این دره را پر کنیم.

۵- در گرند کنیون انسان هایی زندگی میکنند که تاکنون از زندگی ماشینی دور بوده اند و راه رسیدن به آن منطقه بالگرد است.

۶- تاکنون ۶۵ سانحه هواپیمایی مرگبار در این منطقه رخ داده بنابراین دیدن لاشه هواپیما طبیعی است.

منبع