یکی از بیماریهای مزمن و پیشرونده در مردان که باعث بروز اختلالات جنسی میشود، پلاک پیرونی است.
این بیماری با درگیر کردن بافت آلت تناسلی در نعوظ ایجاد اختلال میکند و با توجه به سیر پیشرونده و مزمن این بیماری، معمولا در نهایت به ناتوانی جنسی کامل منجر میشود. ویژگی اتساعپذیری بافت اسفنجی آلت موجب میشود با ورود خون به آن متسع شده و نعوظ پدید آید.
ولی در این بیماری، بافت سیبرنتیک و سفت و شبهسنگ در بافت اسفنجی رسوب میکند که باعث ایجاد اختلال در عملکرد آن شده و به حدی پیش میرود که این بافت ویژه را از کار میاندازد.
سن شایع این بیماری در میانسالی است و معمولا در دهه پنجم و ششم زندگی ایجاد میشود. همچنین این اختلال در افراد مبتلا به دیابت شایعتر است.
نشانههای ابتدایی پلاک پیرونی معمولا بهصورت نعوظ دردناک رخ میدهد؛ خصوصا به صورت موضعی و نقطهای در تنه آلت تناسلی و در ادامه با پیشرفت پلاک، فرد دچار انحنای آلت میشود؛ بهگونهای که آرامآرام این انحنا بیشتر میشود و حتی در برقراری رابطه اختلال جدی پدید میآورد.
در ادامه فرد ماه به ماه و با گذشت زمان دچار اختلال در نعوظ میشود تا حدی که حتی با داروهای کمکی نیز قادر به برقراری ارتباط نیست.
نکته مهم در این اختلال توجه به شروع هرچه سریعتر روند درمان است. البته با توجه به ماهیت مزمن و ناشناخته آن، هنوز درمان قطعی که بهصورت کامل بهبود ایجاد کند وجود ندارد ولی با مجموعه درمانهای متفاوت، میتوانیم علائم را کنترل و عملکرد را بهبود نسبی ببخشیم.
اولین جزء درمان، داروهای خوراکی است که میتواند با کاهش درد و بهبود خونرسانی، به وضعیت کمک کند. دومین جزء درمان، تزریقهای هفتگی آمپول در بافت فیبروز و پلاکهای تشکیل شده در آلت است.
جزء بعدی درمان، انجام شاک ویو هفتگی است که همزمان با تزریق آمپول صورت میگیرد. در این روش با دستگاه مخصوص هر جلسه بین ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ ضربه به پلاکها وارد میشود تا به جذب و بهبود آن کمک کند.
آخرین جزء درمان استفاده منظم و روزانه از دستگاه واکیوم است که با بهبود خونرسانی، عملکرد آلت را بهبود میبخشد. نکته حائز اهمیت، شروع سریع و همزمان همه روشهای درمانی است تا به نتیجه درمانی قابل قبول برسیم.