یکه تازی اوباما در نبود مخالفان؛ از احمدی نژاد تا قذافی

باراک اوباما رییس جمهوری امریکا امسال مجبور به چشم در چشم شدن با دشمنان دیرینه اش نبود هوگو چاوز درگذشت، قذافی در لیبی کشته شد و احمدی نژاد در سیاست ایران به حاشیه رانده شد.

زمانی که اوباما برای نخستین بار در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به عنوان رییس جمهوری امریکا در سال ۲۰۰۹ میلادی سخنرانی کرد با رهبرانی مواجه بود که یا خط مشی اقتدارگرایانه داشت و یا از طریق غیر دموکراتیک به قدرت رسیده بودند. اکنون او خوش شانس است چرا که هیچ یک از آن رهبران پیشین در سازمان ملل متحد حضور ندارند و اکثرا نیز سرنوشت جالبی نداشتند.

به گزارش خرداد، شبکه خبری “سی ان ان” در این باره به معرفی این رهبران می پردازد:

محمود احمدی نژاد رییس جمهوری پیشین ایران

او سخنرانی هایش در سازمان ملل جنجال برانگیز بود و معمولا باعث ملتهب شدن جو مجمع می شد. اظهارات او همواره با انتقادات زیادی همراه بود. او در سال ۲۰۱۰ میلادی مدعی شد که دولت امریکا پشت حملات یازدهم سپتامبر به برج های دوقلو بوده است. این موضوع خشم بسیاری از متحدان امریکا را برانگیخت. اوباما این اظهارات را غیر قابل توجیه و توهین امیز و نفرت انگیز خواند. در سال ۲۰۱۳ میلادی حسن روحانی جانشین احمدی نژاد شد.

هوگو چاوز، رییس جمهوری سابق ونزوئلا

کشور تحت رهبری او همواره متهم به نقض حقوق بشر و فساد گسترده بوده است. او دشمن شماره یک سیاست خارجی ایالات متحده بود و با کوبا و احمدی نژّاد در ایران متحد بود. او به جنبش های رادیکال ضد غربی کمک رسانی می کرد. او در سال ۲۰۱۳ میلادی پس از ابتلا به بیماری سرطان درگذشت.

معمر قذافی، رهبر سابق لیبی

او در اکتبر سال ۲۰۱۱ میلادی توسط شورشیان لیبیایی دستگیر شد آن هم پس از حمله ائتلاف تحت رهبری امریکا به لیبی در نهایت قذافی مدت زمانی کوتاه پس از ساقط شدن از قدرت کشته شد. برکناری او از قدرت سبب شد تا لیبی دچار هرج و مرج جدی شود و گروه های افراطی در آنجا ظهور کنند.

هو جین تائو، رییس جمهوری پیشین چین

در زمان ریاست او چین به قدرت برتر اقتصادی در جهان تبدیل شد اما ساختار کمونیستی آن کشور حفظ شد. در زمان ریاست او نفوذ خارجی محدود شد و شواهد نقض حقوق بشر مشاهده شد. هو در مارس ۲۰۱۳ میلادی از قدرت کناره گیری کرد.

دیمیتری مدودف، رییس جمهوری پیشین روسیه

او دست راست پوتین رییس جمهوری فعلی روسیه بود او پس از پوتین به قدرت رسید چرا که ولادیمیر پوتین به دلیل محدودیت قانونی نمی توانست پس از دو دوره بار دیگر نامزد شود. پس از ریاست جمهروی مدودف، پوتین نخست وزیر شد اما دوباره به قدرت بازگشت. امریکا ازرویکرد مدودف برای بهبود روابط  با غرب استقبال کرد اما او تنها یک دوره در قدرت بود و با بازگشت پوتین به منصب ریاست جمهوری سیاست خارجی قبلی روسیه در قبال با امریکا دنبال شد.

تین سین، نخست وزیر پیشین میانمار

در سال ۲۰۰۹ میلادی او به عنوان یک نظامی که در ارتش آن  کشور سال ها در خدمت دیکتاتوری نظامی بود به نخست وزیری در میانمار رسید. اصلاحات در میانمار روندش کند بود اوباما اما در دیدارهای خود از آن کشور در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ میلادی خواستار سرعت بیش تری روند دموکراسی شد. با این حال، محدودیت ها بر زندانیان سیاسی ادامه یافت هم چنین دستگیری روزنامه نگاران و خشونت علیه اقلیت مسلمان. او سپس رییس جمهوری شد و پس از در مارس سال ۲۰۱۶ میلادی دوره پنج ساله ریاستش به پایان رسید. این کشور اکنون به سمت آزادی های بیش تر در حرکت است.