چهارشنبه , ۵ ام اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ ساعت ۸:۳۶ بعد از ظهر به وقت تهران

پست بی گناه!

مطمئن نیستم اما فکر می کنم، نه این که اصلا نباشد اما حتما به ندرت پیدا می شود که یک بازیکن حرفه ای در یک باشگاه فوتبال حرفه ای تا از چیزی، از کسی،از مدیرعاملی یا از تصمیمی در باشگاهش ناراحت می شود اولین اقدام یا به عبارتی بهتر، دق دلی اش را روی پست هایش در اینستاگرام خالی می کند.

پیش‌نویس خودکار

پست هایی که آقای فوتبالیست با پیراهن تیمش منتشر کرده و قربان صدقه هوادارن تیمش می رفته است؛این پست ها اولین قربانی عصبانیت بازیکن است که به ناگهان از هست،نیست می شود.

این کار البته چند حُسن هم برای جناب بعضی فوتبالیست ها دارد؛ یکی این که در کانون توجه قرار می گیرد که چه شد چنین و چنان شد.

یک نوع تهدید غیر مستقیم هم هست که مثلا اگر به خواسته هایم توجه نکنید و مثلا رقم قراردادم را بالا نبرید من دیگر نیستم و دیدید که حتی پست هایم را هم پاک کردم!

جالب آن که به فاصله کمتر از ۲۴ ساعت وقتی کمی اوضاع روبه راه می شود پاک کردن پست ها نشانی از تعصب به تیم و ناراحتی عنوان می شود که اگر پست هایم با پیراهن باشگاه محبوبم را پاک کردم چون ناراحت بودم و از خودم راضی نبودم که نتوانستم آن گونه که انتظار داشتم تیمم را کمک کنم.

حالا ربط پاک کردن پست ها با تعصب و ناراحتی از خود چیست را نمی دانم؛ جسارتا حالا شما پیدا کنید پرتقال فروش را!

امتیاز دهید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *