مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
چکمه‌های اسب‌سواری چرمی مرتب کنار هم روی یک فرش چیده شده‌اند. تصویری سگ‌های شکاری تشنۀ خون را به دنبال روباه نشان می‌دهند، و اسب‌های سنگی از دهانشان آب فواره می‌کنند.
این‌ها شاید تصویری از بریتانیای طبقۀ مرفه به نظر برسد، اما در واقع حومۀ شانگهای است. باشگاه کاونتی داون، اولین کلوپ اختصاصی اعضا در چین که مخصوص اسب‌سواری و شکار روباه است.
این کلوپ که نامش برگرفته از شهرستانی در ایرلند شمالی است، سه سال پیش تاسیس شد و صاحب آن، استیون سان، می‌گوید که ورزش‌های مرتبط با است “در طول پنج تا ده سال گذشته در چین پیشرفت کرده است. ”
این مرد ۳۲ ساله که در زمان تحصیل در بریتانیا به اسب علاقمند شده است، می‌گوید: “به نظر من این موضوع حاصل تغییر در میزان آگاهی است. ”
در حالی که رشد اقتصادی چین که اکنون دومین اقتصاد بزرگ دنیا پس از آمریکا به حساب می‌آید، درآمد قابل مصرف بیشتری در اختیار مردم می‌گذارد تا به فعالیت‌های تفریحی بپردازند، تعداد فزآینده‌ای از چینی‌ها به سراغ ورزش‌هایی نظیر اسب‌سواری می‌روند.
کاونتی داون یک جین اسب دارد و سان می‌خواهد تا در ارتقای ورزش اسب‌دوانی در چین، پیشرو باشد.
به گفتۀ سان، در این باشگاه که همچنین دارای استخر شنا، سالن بدنسازی و یک پیانوی سفید درخشان است، شبکه‌سازی و ارتباط به همان اندازۀ اسب‌دوانی از اهمیت برخوردار است.
کانتی داون حدود ۸۰ عضو دارد و هزینۀ سالانۀ عضویت در آن ۸۴۰۰ دلار (۵۸۰۰۰ یوان) است، اما اعضای جدید برای ورود به آن باید چیزی بیش از جیب‌های پرپول داشته باشند.
سان، که پیراهن چوگان و شلوار سواری بر تن دارد، می‌گوید: “ما امیدواریم که اعضایمان کیفیت‌ها و آداب و رفتار خوبی داشته باشند یا از نخبگان تحصیلکرده باشند. بدن ترتیب مطمئن می‌شویم که روابط میان اعضایمان در یک سطح خواهد بود. یکی از مزایای اینجا این است که اعضا با استفاده از این بستر با هم آشنا می‌شوند و به پیشرفت همدیگر کمک می‌کنند. ”
سان می‌گوید که در بیرون چین نیز روابطی ایجاد کرده و اعضا را به همراه اشراف اروپایی به شکار روباه می‌برد. او همچنین چهار اسب مسابقه‌ای در فرانسه دارد.
تجربۀ جدید
زوئه کین، اخیراً واندرهرس را تاسیس کرده که خدمات و محصولات مرتبط با اسب‌ها را ارایه می‌کند.
به گفتۀ کین که ساکن شانگهای است، به دو دلیل این صنعت در حال “شکوفایی” است.
کین می‌گوید: “والدین چینی اسب‌سواری را یک آموزش اشرافی و مخصوص نخبگان می‌دانند و از آن بهره می‌گیرند تا کودکانشان در جامعۀ شدیداً رقابتی چین بیشتر به چشم بیاید. ”
او می‌افزاید: “در سوی دیگر، بزرگسالان هستند که می‌توانند مشارکتشان را در ورزش‌های مرتبط با اسب از سطح سواری صرف فراتر ببرند، وارد عرصۀ مالکیت، سرمایه‌گذاری، مسافرت، فراغت و فعالیت‌های اجتماعی شوند. اسب‌سواری بیش از اینکه ورزش باشد، یک تجربۀ جدید برای چینی‌هاست. ”
انجمن دولت ورزش‌های اسبی چین، حاضر به در اختیار گذاشتن آمار نشد، اما بنا بر آمار سالانۀ مجلۀ معتبر “هرسمن‌شیپ”، تا جولای ۲۰۱۸، ۱۸۰۲ باشگاه اسب‌سواری در چین وجود داشته است.
این تعداد، نسبت به سال ۲۰۱۶، دو برابر شده است و بخش عمده‌ای از این باشگاه‌ها در شمال و شرق چین، به خصوص پکن و چین قرار دارند.
با توجه به اینکه دولت چین در سال ۲۰۱۴ اعلام کرد که ورزش‌های اسبی با “قدرت حمایت” خواهند شد، به نظر می‌رسد که این روند ادامه داشته باشد.
در همین راستا، در ژانویۀ سال ۲۰۱۸ نیز وقتی امانوئل ماکرون، رییس‌جمهور فرانسه وارد چین شد، یک اسب گارد جمهوری فرانسه به ژی جین‌پینگ همتای چینی‌اش هدیه داد.
با اینحال، مجلۀ هرسمن‌شیپ نگرانی‌هایی را در این عرصه شناسایی کرده که عمدتاً به نبود پوشش رسانه‌ای و کمبود متخصصانی نظیر تمرین‌دهندگان و دامپزشکان برمی‌گردند.
ناپلئون سوار بر اسب
با دو ساعت رانندگی از شانگهای به “شهرک پاگاسوس واتر” با موضوع اسب می‌رسید، که شامل هتل‌ها، گالری هنری و یک پاساژ با قایق‌های ونیزی، یک باشگاه اسب‌سواری و “موزۀ فرهنگ اسب” است.
اینجا دارای ۴۰۰ اسب از ده‌ها نژاد است که از اقصی نقاط جهان وارد شده‌اند و بازدیدکنندگان صف‌های طویلی را تشکیل می‌دهند تا با کالسکه اقامتگاه جیانگسو، استانی در غرب شانگهای، را بگردند.
یک بار در هفته، اسب‌های شیک و زیبا رژه می‌روند و در میدانی مجلل که به سبک امپراطوری اتریش-مجارستان طراحی شده، برای جمعیت برنامه اجرا می‌کنند.
یک پرترۀ بزرگ از ناپلئون سوار بر اسب نظاره‌گر این اجرا است.
در بخشی از نمایش، زن‌های اسب سوار با لباس‌های سفید و تاج کالسکه‌های سفیدی را می‌رانند، طوری که اگر در مراسم عروسی سلطنتی بریتانیا هم آن‌ها را ببینید تعجب نخواهید کرد.
چین در طی ۴۰ سال گذشته که حزب کمونیست کشور برای بیرون کشیدن صد‌ها میلیون نفر از فقر دست به اصلاحات گسترده‌ای زد، راه زیادی را پیموده است.
شن هوفنگ، مدیر باشگاه بین‌المللی اسب‌سواری هلیان، که یکی از نگین‌های این اقامتگاه محسوب می‌شود، می‌گوید: “چهل سال پیش چین بسیار فقیر بود، و امکان انجام چنین ورزش گرانقیمتی وجودی نداشت. اما چهل سال پس از اصلاحات و سیاست در‌های باز، چین تغییرات بزرگی به خود دیده است. چین از کشوری که مردم به آن توجهی نشان نمی‌دادند، بدل به جایی شده که برای همه مهم است. “