“ناصرالدینشاه در تیراندازی یقینا اول شخص دنیا است، بسیار اتفاق افتاده از ۱۵۰۰ قدمی! شکار زده، و با هر یک لوله از تفنگ دولول در هوا بلدرچینی را انداخته؛ و در کمانکشی و تیرکماناندازی، گنجشک را بارها هدف تیر ساخته؛ تقریبا ۲۵ پلنگ و ۳۰ خرس و زیاده از ۲۰۰۰ قوچ صید شست همایون شده است.”
این توصیف شکار، از کتاب “المآثر و الآثار” است که توسط محمدحسن صنیعالدوله یکی از درباریان عهد ناصری به رشته تقریر در آمده؛ کاملا مشخص است که توصیفات بصورت اغراق آمیزی در جهت رضایتمندی شاه بیان شده است تا بلکه عواطف ملوکانه و بذل و بخششهای همایونی شامل حال نویسنده کتاب هم گردد.
ازجمله این تملقگوییها میتوان به حکیمالممالک، طبیب شاه اشاره کرد که به تملق و چاپلوسی دربارهی شکار به شاه میگفته:
“من ۱۵۰ خانه سراغ دارم، روزی که شما پلنگ زدید، برای شما اسپند دود کردند!”