نیکل و ویژگی ها آن

نیکل یک فلز سفت و سفید و نقره ای است که استحکام ، شکل پذیری و مقاومت در برابر حرارت و خوردگی آن را برای توسعه طیف گسترده ای از مواد – از سیم گرفته تا سکه گرفته تا تجهیزات نظامی – بسیار مفید می کند.

این فلز بسیار مفید شماره ۲۸ در جدول تناوبی عناصر ، بین عناصر کبالت و مس است. نیکل رسانای نسبتاً خوبی از برق و گرما است و تنها یکی از چهار عنصری است (کبالت ، آهن ، نیکل و گادولینیوم) که در دمای اتاق فرومغناطیسی هستند (به راحتی مغناطیسی می شوند). نیکل یک فلز انتقالی است ، به این معنی که به جای یک الکترون ، الکترونهای ظرفیت در دو پوسته دارد و به آن امکان می دهد چندین حالت مختلف اکسیداسیون ایجاد کند.

کشف

کشف سنگ معدن نیکل در اروپا در قرن هفدهم داستان هویت اشتباه و خرافات است. در دهه ۱۶۰۰ ، معدن کاران آلمانی در جستجوی مس در کوه های سنگ معدن با نیکل و آرسنیک به رنگ قرمز مایل به قهوه ای کم رنگ که قبلاً ناشناخته نیکل (امروزه به عنوان نیکل آرسنید یا نیکولیت شناخته می شود) مواجه شدند. معدن کاران با اعتقاد بر اینکه آنها سنگ معدن مس دیگری را نیز کشف کرده اند ، تلاش کردند که مس را استخراج کنند ، اما البته سنگها نتوانستند تولید کنند. معدنچیان ناامید ، نیکل ، شیطانی شیطنت آمیز در اساطیر آلمان را به خاطر بازی به روی آنها سرزنش کردند و شروع به فراخوانی سنگ معدن kupfernickel کردند که به آن “دیو مس” می گویند ..

حدود یک قرن بعد ، در سال ۱۷۵۱ ، کیمیاگر سوئدی ، بارون اکسل فردریک کرونشتت ، کوپنیک را با ذغال گرم کرد و دریافت که خواص مختلف آن – از جمله سفید و مغناطیسی بودن – به وضوح نشان می دهد که مس نیست. کرونستد به عنوان اولین کسی که نیکل را استخراج کرده و آن را به عنوان یک عنصر جدید جداسازی می کند ، اعتبار دارد. او نام “kupfer” را کنار گذاشت و عنصر جدید را نیکل نامید.

منابع نیکل؟

نیکل پنجمین عنصر فراوان روی زمین است. به گفته Chemicool ، با این حال ، ۱۰۰ برابر کمتر از پوسته زمین است. در حقیقت ، اعتقاد بر این است که نیکل دومین عنصر فراوان در هسته داخلی زمین است ، آهن با اختلاف زیاد اولین است.

نیکل به طور معمول در دو نوع رسوب یافت می شود: کانسارهای لاتریت ، که در نتیجه هوازدگی شدید سنگهای سطح غنی از نیکل حاصل می شوند ، و نهشته های سولفید ماگمایی. نیکل همچنین در گره ها و پوسته های منگنز در کف اعماق دریا یافت می شود ، اما بر اساس سایت Geology.com در حال حاضر این مواد استخراج نمی شوند. منابع اصلی معدنی نیکل لیمونیت ، گارنیریت و پنتلندیت است.

در سال ۱۸۴۸ ، نروژ اولین سایت ذوب نیکل در مقیاس بزرگ شد. در اینجا آنها از نوعی سنگ معدن نیکل معروف به پیروتیت استفاده کردند. در سال ۱۸۸۳ ، ذخایر زیادی از نیکل در حوضه سودبری کانادا کشف شد ، جایی که امروزه حدود ۳۰ درصد از نیکل جهان استخراج می شود. اعتقاد بر این است که این رسوب بزرگ نیکل به دلیل برخورد شهاب سنگ باستان است. در اوایل دهه ۱۹۰۰ بیشتر نیکل در روسیه و آفریقای جنوبی کشف شد ، و این باعث می شود که نیکل جایگاه قدرتمندی در صنعت داشته باشد.

خواص و ویژگی ها

عدد اتمی (تعداد پروتون های هسته): ۲۸

نماد اتمی (روی جدول تناوبی عناصر): Ni

وزن اتمی (جرم متوسط ​​اتم): ۵۸.۶۹۳۴

تراکم: ۸.۹۱۲ گرم در سانتی متر مکعب

فاز در دمای اتاق: جامد است

نقطه ذوب: ۲،۶۵۱ درجه فارنهایت (۱،۴۵۵ درجه سانتیگراد)

نقطه جوش: ۵،۲۷۵.۴ F (2،۹۱۳ C)

تعداد ایزوتوپ ها (اتم های همان عنصر با تعداد متفاوت نوترون): ۵ پایدار. ۲۶ ناپایدار

رایج ترین ایزوتوپ: NI-58 (68.077 درصد فراوانی طبیعی)