دیوید فینچر: می‌ خواستم «منک» مثل فیلمی باشد که در زیرزمین خانه اسکورسیزی پیدا شده

فینچر در مصاحبه با مجله نیویورک می‌گوید: «من و رن کلایس که طراح صدای فیلم است، سال‌ها قبل در مورد اینکه چگونه می‌خواهیم به نظر برسد که فیلم گویی در آرشیو دانشگاه لس‌آنجلس و یا زیرزمین «مارتین اسکورسیزی» پیدا شده و قرار است مرمت شود گفتگو کردیم. همه‌ی جلوه‌های صوتی‌فشرده شد تا به نظر برسد که در دهه‌ی ۱۹۴۰ ساخته شده. موسیقی با میکروفن‌های قدیمی‌تر ضبط شد تا گاهی صدای خش‌دار ایجاد شود – از سازهای زهی مشخص است اما از سازهای بادی مشخص‌تر. چیزی که می‌شنوید این است که یک خانه‌ی بازسازی شده – یک سینمای قدیمی در حال پخش فیلم است

فینچر می‌گوید در اکران‌های آزمایشی مخاطبین به کیفیت صدای قدیمی فیلم واکنش نشان داده‌اند: «جالب است که بعضی می‌پرسیدند: «قضیه صدا چیست؟ صدا خیلی گرم است.» جواب می‌دادم: «خوب، وقتی که می‌گویید صدا «گرم» است، منظورتان این است که مثل یک فیلم قدیمی است. صدای فیلم آنالوگ است.»

فینچر اضافه می‌کند که فرایند تنزل کیفیت صدا مرحله‌ی پس از تولید را طولانی‌تر از انتظارش کرده است.