مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
آلمانی که قهرمانی جهان را یدک می‌کشید. خیلی‌ها در پرتغال چشم‌انتظار این بودند تیم با کریس از مرحله یک‌هشتم نهایی هم عبور کند و همین انتظار از آرژانتین با لیونل مسی هم وجود داشت، اما در سایه حذف آلمان، کریس هرچه تلاش کرد نتوانست پرتغال را از سد اروگوئه عبور دهد. مسی هم با تیمش برابر فرانسه به نتیجه‌ای بهتر از شکست ۴ بر ۳ دست نیافت! شکستی که می‌توانست برای آرژانتین سنگین‌تر هم باشد.
حذف ارتش‌های یک‌نفره در جام جهانی ۲۰۱۸! چرا؟
یارگیری من تو من یا دفاع تیمی
حتماً تابارس و شاگردانش بازی ایران برابر پرتغال را تماشا کرده‌اند. در بازی‌ای که کریس خیلی فرصت هنرنمایی پیدا نکرد. او تنها یک بار وارد محوطه جریمه ایران شد که خوشبختانه مدافعان ایران روی او خطا نکردند و شوت او در زاویه در اختیار علیرضا بیرانوند قرار گرفت و در صحنه‌ای که خطای عزت‌اللهی روی کریس پنالتی اعلام شد عزت‌اللهی در مسیر توپ نبود و به نظر می‌رسید رونالدو خودش را در مسیر عزت‌اللهی قرار داد و نقش بر زمین شد.
جام جهانی ۲۰۱۸ اوج نمایش فوتبال تدافعی از سوی تیم‌های کوچک است و بهترین تیم در این زمینه ایران است. مدلی که تیم ملی در سه بازی مرحله گروهی به نمایش گذاشت خیلی از تیم‌ها را به این نتیجه رساند که می‌شود با این شیوه برابر بهترین تیم‌های جهان نتیجه گرفت. تعارف نداریم. بازی تیم ملی برابر اسپانیا قهرمان جام جهانی و پرتغال قهرمان اروپا را همه دیدند.
کره‌جنوبی هم با شیوه بازی ایران، آلمان قهرمان جام جهانی را با ۲ گل شکست داد.
پیش از بازی ایران- پرتغال خیلی‌ها از کی‌روش پرسیدند چطور می‌شود کریس را مهار کرد. کی‌روش پاسخ‌های جالبی به این سؤال می‌داد. او گفت: هیچ برنامه‌ای برای مهار کریس نداریم. او یک ستاره است و تنها شانس بیاوریم در بازی با ما شب خوبش نباشد.
کی‌روش این‌طور گفت، اما او هزار و یک برنامه برای مهار کریس داشت.
دفاع تیمی و سازمان‌یافته ایران که در نیمه خودی به خوبی شیفت می‌شد به کریس اجازه هنرنمایی نداد. چند بازیکن از کریس توپ گیری کردند و این نشان می‌دهد در فوتبال روز دنیا باید ستاره‌ها را با دفاع منطقه‌ای یا دفاع تیمی مهار کرد نه فقط یارگیری من تو من از سوی یک بازیکن.
کریس در بازی با اروگوئه هم حرف خاصی برای گفتن نداشت. به واقع نتوانست آن‌طور که باید و شاید دروازه تیم اروگوئه را با خطر جدی مواجه کند. او حتی از ضربه ایستگاهی هم به مراد خود نرسید. در یکی، دو صحنه کریس از فرط عصبانیت اقدام به شوتزنی کرد که به خط دفاعی خورد و توپ به جریان بازی برگشت…
رؤیای مسی نقش بر آب شد
رؤیای مسی نقش بر آب شد. مسی که در فوتبال باشگاهی به افتخارات متعددی دست یافته خیلی دوست داشت جام قهرمانی را با تیم ملی آرژانتین بر بالای سر ببرد، اما نشد که نشد. حتی صعود این تیم به مرحله یک‌هشتم نهایی هم با خوش‌اقبالی بود و انتظار می‌رفت در دیدار با فرانسه ره به جایی نبرد.
مسی اگر چه در بازی با فرانسه پاس گل سوم را داد، اما در جریان بازی از سوی بازیکنان فرانسه به خوبی مهار شد و جا‌هایی از بازی مستأصل شده بود که چه‌کار باید انجام دهد.
این یک درس بزرگ برای همه فوتبال بود. روز به روز فوتبال تیمی‌تر و عرصه بر ستاره‌ها تنگ‌تر می‌شود و با ارتش یک‌نفره نمی‌شود به جنگ ارتش یازده نفره رفت.
فرانسه برابر آرژانتین صاحب موقعیت‌های متعددی شد و اگر قدر همه فرصت‌ها را می‌دانست با نتیجه بهتری پیروز می‌شد.
مسی حتی اگر در تیم ملی بماند و خداحافظی نکند با این تیم به تنهایی نمی‌تواند کار را از پیش ببرد.
پرتغال روزی قهرمان یورو شد که کریس به دلیل مصدومیت از ترکیب تیم خارج شد و زمانی که این اتفاق رخ داد خیلی‌ها جام قهرمانی را برای پرتغال متصور نبودند، اما پرتغالی‌ها بعد از مصدومیت کریس همدل‌تر شدند. شاید می‌خواستند به خیلی‌ها ثابت کنند همه پرتغال رونالدو نیست و آن‌ها هم در جایی قرار دارند که ارزشمند هستند.
شاید در همین جام اگر همه نگاه‌ها به کریس و مسی نبود تیم‌های پرتغال و آرژانتین جلوتر می‌رفتند. این نگاه در بازی اول پرتغال جدی‌تر شد. بعد از اینکه کریس زننده هر سه گل تیم ملی پرتغال در بازی با اسپانیا بود و با گل این بازیکن پرتغال، مراکش را برد در بازی با ایران هم همه پرتغالی‌ها چشم‌انتظار گلزنی کریس بودند. شاید مهار کریس از سوی ایرانی‌ها یک لحظه موجب شد از کوارشما غافل شوند و این بازیکن با ضربه‌ای زیبا دروازه ایران را باز کند.
همه توپ‌ها در حمله به کریس و مسی ختم می‌شود. این اشتباه تیم پرتغال و آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۸ بود و یک درس خوب به فوتبال داد. مسی و کریس ستاره‌اند. ستاره‌های فرازمینی، اما همه تیم نباید در این دو خلاصه شود. تیم می‌تواند ستاره‌های فرازمینی را شکست دهد. این یک ذهنیت است که باید باورش کنیم. ذهنیتی که در جام جهانی ۲۰۱۸ به خوبی نمایان شد.
فوتبال برای کریس و مسی ادامه دارد
وقتی بازی تمام شد کریس و مسی با این واقعیت کنار آمدند که باید روسیه را ترک کنند. آن‌ها حالا انتقادات را به جان می‌خرند و فردا که لالیگا شروع شود همان کریس و مسی هستند. به این خاطر که این دو بازیکن حرفه‌ای هستند.
فیفا هم می‌تواند یک کمک شایان به این دو بکند. جایزه بهترین بازیکن جهان را به یکی غیر از این دو بدهد تا فوتبال جهان از سایه این دو خارج شود. شاید فردا انگیزه بیشتری برای موفقیت‌های بعدی پیدا کنند.
شاید هم کریس و مسی اشباع شده باشند. شاید هم یک دلزدگی از فوتبال…
اروگوئه هم در ترکیب دو ستاره داشت. سوارس و کاوانی، اما این دو به خوبی در خدمت تاکتیک تیم بودند. پاس گل سوارس به کاوانی روی گل اول نمونه‌ای از یک فوتبال تیمی بود.
سبک فوتبال باشگاهی با ملی در جام جهانی ۲۰۱۸ به خوبی ثابت شد که متفاوت است. در تیم ملی همه باید برای تیم بازی کنند نه برای ستاره…
مهار ارتش‌های یک‌نفره را به خوبی ایران در بازی با اسپانیا و پرتغال نشان داد. در بازی با اسپانیا به طور اتفاقی گل خوردیم. اگر آن گل نبود اسپانیا هم نمی‌توانست برابر ما به گل برسد. وقتی در منطقه یک‌سوم دفاعی همه فضا‌ها را ببندی ستاره‌های فرازمینی هم نمی‌توانند راهی به دروازه پیدا کنند. این یک واقعیت محض در روسیه بود و تیم‌های کوچک را به این جمع‌بندی رساند که در فوتبال تیمی کسب بهترین نتیجه برابر تیم‌های بزرگ ستاره‌دار ممکن است.
منبع: خبرورزشی