یکی از زمانی که تریاک به شیرخشکش اضافه میکردهاند معتاد شده و آن یکی هم مجبور شده به جای مهد کودک رفتن گدایی کند و فال بفروشد و خرج اعتیاد پدرش را جفت و جور کند.اینجا «سرای نور»نازی آباد تهران است؛جایی که کودکان و نوجوانانش تازه از چنگ اعتیاد گریختهاند.
آرش انگشت اجازهاش را بالا گرفته و با چهرهای معصوم به ما نگاه میکند:«میتوانم تنها حرف بزنم!» دلش برای پدرش خیلی تنگ شده و میخواهد هرچه زودتر کنارش باشد.
اکرم آذرین مددکار و مدیر سرای نور میگوید هرشب که به خانه برمیگردم مثل مادرها نگران ۲۳ پسرم هستم:«اینجا مرکز نگهداری کودکان و نوجوانان پسر آسیب دیده از کارتن خوابی و اعتیاد است و بچهها تا ۱۸سالگی کنار ما میمانند.البته بعد از این سن هم آنها را رها نمیکنیم و اگر خانوادههایشان مواد مخدر را کنار بگذارند دوباره پیش آنها برمیگردند که متأسفانه اغلب با همه تلاشی که برای ترک دادن و سالمسازی آنها میکنیم همچنان معتاد میمانند و بچهها هم حاضر نمیشوند برگردند.